نام : سهره ی نوک بزرگ
نام انگلیسی : Hawfinch
نام علمی : Coccothraustes coccothraustes
طول این پرنده حدود هجده سانتی متر است ؛ منقار خیلی بزرگ ، قطر زیاد گردن ، دم کوتاه با نوک سفید ، نوار پهن سفید روی بال‌های سیاه مایل به آبی از نشانه‌های مهم تشخیص این پرنده می باشد . سرش به رنگ قهوه‌ای خاکی و پشتش قهوه‌ای سیر است . سطح شکمی آن قهوه‌ای مایل به صورتی کمرنگ ، گلو و پس منقارش سیاه می باشد.
منقارش در بهار به رنگ آبی فلزی و در زمستان شاخی کمرنگ است . پرنده ماده کمرنگ‌تر و رنگ تارکش کمتر مایل به خرمائی است . پرنده نابالغ راه‌راه قهوه‌ای و لکه گلویی زردرنگ دارد . پروازش سریع است و معمولا در ارتفاع زیاد پرواز می کند ، ولی در فواصل کوتاه با حرکتی جست مانند جابه‌جا می شود ، در پرواز منظره سر بزرگ و دم کوتاهش تشخیص آن را آسان می سازد ، و از زیر یک نوار شفاف در سراسر شاهپرهای نخستین آن مشاهده می شود . با قدرت جست می زند ، با قامتی راست راه می رود و راه رفتنش شبیه اردک است .اغلب در زمستان به صورت گله دیده می شوند که در میان جنگل و روی زمین تغذیه می کند . پرنده‌ای است بینهایت محتاط و گوش به زنگ .
به‌طور کلی درخت‌زی است . در جنگل‌ها ، پارک‌ها و میوه‌زارها دیده می شود . نوک درخت ، روی شاخه‌های افقی پایین درخت ، یا روی تنه درخت و اغلب به‌صورت دسته‌های پراکنده لانه‌سازی و زاد و ولد می کند .
سهره نوک بزرگ از جمله پرندگان بومی ایران است و این در حالیست که جمعیت این پرنده به شدت رو به کاهش نهاده ، اما در مناطق خاصی از پراکندگی نسبتا خوبی برخوردار است .
